THE SPLEEN OF PARIS BY CHARLES BEAUDELAIRE.TRANSLATED BY KOSTAS RITSONIS

Ι
Ο ΞΕΝΟΣ
-Ποιόν αγαπάς πιο πολύ , άνθρωπε αινιγματικέ , πες μου ; τον πατέρα σου ,τη μητέρα σου , την αδερφή σου ή τον αδερφό σου ;
-Δεν έχω ούτε πατέρα ,ούτε μητέρα , ούτε αδερφή , ούτε αδερφό .
-Τους φίλους σου ;
-Κάνετε χρήση μιας λέξης που μου έχει μείνει μέχρι τώρα άγνωστη.
-Την πατρίδα σου ;
-Αγνοώ σε πιο γεωγραφικό πλάτος είναι η θέση της .
-Την ομορφιά ;
-Θα την αγαπούσα με προθυμία θεά και αθάνατη .
-Το χρυσάφι ;
-Το μισώ όπως εσείς μισείτε το Θεό .
-Ε ! λοιπόν εσύ τι αγαπάς παράξενε ξένε ;
-Αγαπώ τα σύννεφα…τα σύννεφα που περνούν…εκεί πέρα…τα υπέροχα σύννεφα !
ΙΙ
Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ
Η μικρόσωμη γριά η ζαρωμένη αισθάνθηκε αγαλίαση κοιτάζοντας αυτό το όμορφο παιδί που ο καθένας το δεχόταν με χαρά που όλοι ήθελαν να του αρέσουν…αυτό το όμορφο πλάσμα , τόσο εύθραυστο σαν κι αυτή , σαν τη μικρόσωμη γριά , και , σαν κι αυτή επίσης , χωρίς δόντια και χωρίς μαλλιά .
Και πλησίασε κοντά του , για να του κάνει γελάκια και ευχάριστες γκριμάτσες .
Μα το παιδί φοβισμένο χτυπιόταν κάτω από τα χάδια της καλής γυναίκας της ρημαγμένης και γέμιζε το σπίτι με ουρλιαχτά .
Τότε η καλή γριά αποτραβήχτηκε μέσα στη μοναξιά της την παντοτινή , και έκλαιγε σε μια γωνία , και έλεγε :
-αχ για μας τα δυστυχισμένα θηλυκά τα γέρικα , ο χρόνος που αρέσαμε ακόμα και στους αθώους έχει περάσει…και προκαλούμε τρόμο στα μικρά παιδιά που θέλουμε να τα αγαπάμε.

XXXIII
MEΘΥΣΤΕ
Πρέπει να είσαστε συνέχεια μεθυσμένοι .Όλα είναι εκεί : αυτό είναι το μοναδικό θέμα . Για να μην αισθάνεσθε το φριχτό βάρος του Χρόνου που συντρίβει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη , πρέπει να μεθάτε χωρίς σταματημό .
Αλλά με τι ; Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ότι σας κάνει κέφι . Όμως μεθύστε .
Και αν καμιά φορά στα σκαλοπάτια ενός μεγάλου παλατιού , πάνω στο πράσινο χορτάρι μιας τάφρου , μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά του δωματίου σας , ξυπνήσετε και το μεθύσι έχει ήδη εξαφανιστεί , ρωτήστε τον άνεμο , το κύμα , το άστρο , το πουλί , το ρολόι , όλα αυτά που φεύγουν , όλα αυτά που βογγούν , όλα αυτά που κυλούν , όλα αυτά που τραγουδούν , όλα αυτά που μιλούν , ρωτήστε τι ώρα είναι …και ο άνεμος , το κύμα ,το άστρο , το πουλί ,
το ρολόι , θα σας απαντήσουν: -είναι η ώρα για να μεθύσετε ! Για να μην είστε πια οι σκλάβοι οι μαρτυρικοί του Χρόνου , μεθύστε… μεθύστε χωρίς σταματημό ! Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ότι σας κάνει κέφι .
XL
Ο KΑΘΡΕΦΤΗΣ
Ένας απαίσιος άνθρωπος μπήκε και κοιτάζεται στο γυαλί .
-Γιατί κοιτάζεσαι στον καθρέφτη , αφού δεν μπορείς να δεις εκεί τον εαυτό σου παρά μόνο με απέχθεια ;
Ο άνθρωπος ο απαίσιος μου απαντά : -Kύριε σύμφωνα με τις αρχές του 89 , όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στα δικαιώματα…επομένως κατέχω το δικαίωμα να καθρεφτίζομαι…με ευχαρίστηση ή με απέχθεια , αυτό δεν αφορά παρά μόνο τη συνείδησή μου .
Στο όνομα του καλού γούστου , είχα σίγουρα δίκιο….αλλά από την άποψη του νόμου κι αυτός δεν είχε άδικο .
XLI
ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Ένα λιμάνι είναι μια διαμονή ευχάριστη για μια ψυχή κουρασμένη απʼ τους αγώνες της ζωής . Η άπλα του ουρανού , η μετακινούμενη αρχιτεκτονική των συννέφων , οι άστατοι χρωματισμοί της θάλασσας, το σπινθηροβόλημα των φάρων , είναι ένα πρίσμα θαυμάσια χρήσιμο φτιαγμένο για να διασκεδάζουν τα μάτια χωρίς ποτέ να κουράζονται . Οι μακρουλές φόρμες των καραβιών , με την αρματωσιά τους την πολύπλοκη , που η φουσκοθαλασσιά τούς μεταδίδει ταλαντώσεις αρμονίας , χρησιμεύουν για να διατηρείται μέσα στην ψυχή η όρεξη για ρυθμό και για ομορφιά . Και μετά , κυρίως , υπάρχει μια κατηγορία απόλαυσης μυστηριώδης και αριστοκρατική για εκείνον που δεν έχει πια ούτε περιέργεια ούτε φιλοδοξία , να σκέφτεται ξαπλωμένος στην ταράτσα ή στηριγμένος με τους αγκώνες στο μώλο , να θαυμάζει όλες αυτές τις κινήσεις αυτών που φεύγουν κι αυτών που επιστρέφουν , αυτών που έχουν ακόμα τη δύναμη να θέλουν , τον πόθο να ταξιδεύουν ή να πλουτίζουν .
ΧLIV
Η ΣΟΥΠΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Η μικρή μου τρελή αγαπημένη μού σέρβιρε το γεύμα , και από το ανοιχτό παράθυρο της τραπεζαρίας θαύμαζα τις κινούμενες αρχιτεκτονικές που ο Θεός φτιάχνει με τους ατμούς , τις υπέροχες κατασκεύες του άπιαστου . Και έλεγα μέσα στο θαυμασμό μου:-Όλες αυτές οι φαντασμαγορίες είναι σχεδον το ίδιο όμορφες με τα μάτια της όμορφής μου αγαπημένης , του μικρού τρελού τέρατος με τα πράσινα μάτια .
Κι απότομα δέχτηκα ένα άγριο χτύπημα γροθιάς πάνω στην πλάτη , κι άκουσα μια φωνή βραχνή και θελκτική , μια φωνή υστερική και σα χαλασμένη απʼ το ρακί , τη φωνή της ακριβής μου
μικρής αγαπημένης που μου έλεγε : -Θα φας επιτέλους τη σούπα σου , κ… μ… έμπορα συννέφων ;
Σημείωμα
-Μοιάζουν με τα ποιήματά μου , με < < τα άνθη του κακού >>, ελεγε για τα μικρά πεζά του ο Κάρολος Μπωντλαίρ , όμως έχουν πολύ περισσότερη ελευθερία, πολλή λεπτομέρεια και χλευασμό …
Πρόκειται για τα 50 ένδοξα πεζά κείμενα του μέγιστου Γάλλου ποιητή που εκδόθηκαν δυο χρόνια μετά τό θάνατό του ,το 1869 , με λατινική αρίθμηση των κειμένων < όπως έκανε και στα κυρίως ποιήματά του > από το I μέχρι το L…
Δηλαδή έχουμε ακόμα ένα διαμέρισμα , ένα βιβλίο με λυρικές πρόζες ,όπου κατοικεί η ψυχή και η ευαισθησία του άτυχου δημιουργού τους και που ο ίδιος το ονόμαζε , χωρίς να το έχει δει τυπωμένο σε τόμο : le spleen de paris…
Τι είναι spleen ;
Είναι η μελαγχολία του ποιητή…το αίσθημα θλίψης που περιέχεται στα αθάνατα ευαίσθητα έργα του < ποιήματα και πεζά > που περιγράφουν τη φθορά μεσα στον έρωτα … τη φτώχεια και την απανθρωπιά …τον ξεπεσμό και τη διάλυση … το μαράζι και την αλλοτρίωση … μεσα στην μεγάλη πολιτεία…είναι το σπλην του Παρισιού ....